فرمول استیون هاوکینگ برای قهرمانی در جام جهانی فوتبال

پروفسور هاوکینگ اعلام نتایج این بررسی را در هتلی در لندن با این جمله آغاز کرد: "از طلیعه تمدن، بشر به اینکه رویدادها را جدا از هم و غیر قابل توضیح ببیند قانع نبوده و همواره برای درک نظم زیربنایی عالم عطش داشته است، جام جهانی هم از این نظر مستثنی نیست."

و البته پروفسور هاوکینگ که عمرش را صرف کشف معمای آفرینش و چگونگی شکل گیری عالم هستی کرده ناچار شد به این موضوع اشاره کند که فوتبال "بی اندازه پیچیده" است.

"در واقع در قیاس با فوتبال، فیزیک کوانتوم سر راست‌تر است."
برای این تحقیق پروفسور هاوکینگ و دانشجویانش ۴۵ بازی تیم ملی انگلستان در جام ‌های جهانی از سال ۱۹۶۶ به بعد را بررسی کردند.

ضربات پنالتی، یکی از نقطه ضعف‌های آشکار تیم ملی انگلستان، هم در این تحقیق گنجانده شده بود، پروفسور هاوکینگ و دانشجویانش ۲۰۴ پنالتی این رقابت‌ها را هم تحلیل کردند.

فرمول استیون هاوکینگ برای قهرمانی انگلستان در جام جهانی
بر اساس این تحقیق، "موفقیت احتمالی انگلستان را می توان با بررسی تعدادی از متغیرهای محیطی، فیزیولوژیک، روانی، سیاسی و تاکتیکی بررسی کرد." البته این پنج عامل در واقع شامل حال هر تیمی می‌شود.

"مثل تمام حیوانات، تیم انگلستان هم بنده عادت است. هر چه این تیم به خانه نزدیکتر باشد تاثیر منفی اختلاف ساعت و تفاوت‌های فرهنگی کمتر می‌شود. ما در هوای معتدل، ارتفاع کم و وقتی ساعت بازی به ساعت معمول (سه بعدازظهر) نزدیکتر است بهتر بازی می کنیم."

هوای معتدل، هوای ایده‌آل برای تیم ملی انگلستان است. پنج درجه افزایش دمای هوا شانس پیروزی را برای تیم انگلستان ۵۹ درصد کم می‌کند.

علاوه بر این، نتایج این تیم در ورزشگاه‌هایی که پانصد متر بالاتر از سطح دریا هستند بهتر است.

"از بین سه بازی بد زمان و مکان انگلستان، مسابقه مقابل کاستاریکا در بلوهوریزنته از بقیه بهتر است و اولین بازی انگلستان در مقابل ایتالیا در مانائوس از همه دشوارتر. دمای زیاد هوا و دیر بودن ساعت مسابقه اصلا برای انگلستان مطلوب نیست."

از نظر آنچه در زمین بازی اتفاق می‌افتد، انگلستان با سیستم ۳-۳-۴ بهتر نتیجه می‌گیرد و در ۵۸ درصد موارد برنده می‌شود اما با ۲-۲-۴ در ۴۸ درصد موارد.

رنگ پیراهن هم بی تاثیر نیست، انگلستان وقتی قرمز می پوشد بیست درصد بهتر از پیراهن سفید نتیجه می‌گیرد.

پروفسور هاوکینگ می‌گوید: "روانشناسان آلمانی به این نتیجه رسیده‌اند که پیراهن قرمز باعث می شود بازیکنان اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند بنابراین تسلط بیشتری بر بازی دارند و تهاجمی‌تر بازی می‌کنند. همین تاثیر روانی مثبت در مورد ۳-۳-۴ هم صادق است."

و در نهایت تردیدی نیست که داور هم در نتایج تیم‌ها نقش دارد، وقتی داور اروپایی است شانس برد انگلستان به ۶۳ درصد می‌رسد اما ظاهرا داور غیر اروپایی برای انگلستان خوش یمن نیست و امکان برد این تیم به ۳۸ درصد تنزل پیدا می‌کند.

"دواران اروپایی با سبک انگلیسی همدلی بیشتری نشان می‌دهند تا با بالرین‌هایی مثل لوییس سوآرز."

چگونه پنالتی بزنیم؟
انگلستان از ۱۹۷۸ در سه جام جهانی سرنوشتش با پنالتی تعیین شده و البته هر سه بار باخته است.

استیون هاوکینگ با محاسباتش راه موفقیت در ضربات پنالتی را هم ارائه کرده است:

پنالتی‌ها را به مهاجمان بدهید، آنها بهتر پنالتی می‌زنند و ۸۱ درصد پنالتی های آنها گل می شود، این رقم در هافبک‌ها به ۶۷ درصد و در مدافعان به ۶۵ درصد کاهش پیدا می‌کند.

به گفته پروفسور هاوکینگ، راست‌پا یا چپ‌پا بودن یا سن پنالتی‌زن تاثیری در نتیجه پنالتی ندارد اما موی سر چرا.

بازیکنان موبور بهتر پنالتی می‌زنند و ۸۴ درصد پنالتی‌هایشان گل می‌شود، بعد نوبت به بازیکنان تاس می‌رسد که ۷۱ درصد پنالتی‌ها را گل می‌کنند و بازیکنانی که موهای تیره دارند در ۶۹ درصد پنالتی را به گل تبدیل می‌کنند.

پروفسور هاوکینگ بهترین جا را برای پنالتی دو گوشه بالای دروازه می‌داند، ۸۴ درصد پنالتی‌هایی که به دو گوشه بالا زده می شود گل می شود، بیشتر از هر جای دیگر.

دویدن به سمت توپ هم در گل شدن یا نشدن پنالتی تاثیر دارد و برای پنالتی زدن اگر سه قدم یا کمتر بردارید احتمال گل شدن پنالتی ۵۸ درصد خواهد بود.

استیون هاوکینگ توصیه می کند ضربه پنالتی با بیرون یا داخل پا زده شود چون امکان گل شدن ده درصد بیشتر از پنالتی‌هایی است که با روی پا زده می‌شود.

"آخرین توصیه من برای جو هارت [دروازه بان انگستان] است. مثل بروس گروبه‌لار روی خط دروازه به این سو و آن سو حرکت کن، در این صورت شانس مهار پنالتی ۱۸ درصد بیشتر می‌شود."

استیون هاوکینگ البته معترف است که فوتبال‌دوست نیست: "فریاد زدن جلوی تلویزیون کار من نیست".

وقتی با اصرار از او سوال شد کدام تیم قهرمان می شود، به امتیاز میزبانی اشاره کرد:

"من مطئنم برزیل به قدر کافی خوب هست که جام جهانی را برای ششمین بار بالای سر ببرد."

این تحقیق را استیون هاوکینگ به درخواست یک کمپانی شرط‌بندی انجام داد و درآمد حاصل از آن به دو موسسه خیریه تخصیص داده شد.

یکی از این دو موسسه برای کودکان سوریه فعالیت می‌کند و دیگری در زمینه بیماری نورون‌های حرکتی (motor neuron diseases) که خود پروفسور هاوکینگ هم به نوعی از آن مبتلاست.

منبع : فرارو