شوالیه تاریکی ( بررسی گوشی اچ تی سی وان )

شوالیه تاریکی! (بررسی گوشی اچ‌تی‌سی وان)

ظاهرا کمپانی‌های بزرگ دیگر عادت کرده‌اند تا هر ساله یک پرچم‌دار در سری محصولات تولیدی خود را معرفی کنند و سپس در سایه آن، سایر مدل‌ها را به بازار عرضه نمایند. این روند را اچ‌تی‌سی در سال گذشته با گوشی وان ایکس آغاز کرد و امسال این وظیفه را بر عهده سوپر فون وان قرار داده تا به تکرار موفقیت‌های برادر بزرگ‌تر خویش بپردازد. البته به شخصه بر روی انتخاب نام گوشی جدید این کمپانی اعتراض دارم! مشخص نیست چرا به جای افزودن نام یا حرف جدید، اچ‌تی‌سی با حذف بخش دوم سری وان، روند نام‌گذاری محصولاتش را دچار سر در گمی کرده و نمی‌شود حدس زد که پرچم دار بعدی این شرکت چه نامی را خواهد داشت (شاید حرف «ن» را حذف کنه و بگذاره «وا»!). اما چیزی که در این بین کاملا مشخص است، تمرکز این کمپانی بر روی ساخت یک کالای نامبر وان بوده و شاید به همین دلیل دوست نداشته هیچ حرف اضافه‌ای در کنار درجه یک بودن محصولش بیاورد.
حال در این مقاله بر آن شدیم تا برای نخستین بار در کشورمان، این گوشی را از نزدیک بررسی کرده و با مزایا و معایب آن شما را آشنا کنیم. پس با ما همراه باشید.

آلومینیوم بهتر است یا پلی کربنات؟!
در اینکه جنس گوشی‌های قبلی اچ‌تی‌سی و ظاهر طراحی آن‌ها خوب بود (به خصوص نمونه‌های پیشرفته) هیچ تردیدی نیست. اما ظاهرا روسای این کمپانی خیلی هم از این وضعیت راضی نبودند و به فکر تغییراتی افتاده‌اند (حتما خیلی تنوع طلب هستند!). به همین خاطر از یک بدنه آلومینیومی در وان استفاده شده که در همان لحظه نخست به دست گرفتن گوشی، زیر لب زمزمه خواهید کرد: عجب گوشی با کلاسی! البته این کلاس را قبلا اپل در سری آی‌فون خود تجربه کرده بود (که در آی‌فون ۵ خیلی‌ها به آن ایراد هم گرفتند چون ضربه پذیری بالایی داشت) اما به نظر می‌رسد که وان استحکام خیلی بهتری داشته باشد و از گوشه‌های مربعی آی‌فون در آن خبری نیست (پس قضیه شکایت منتفیه!).
نخستین چیزی که در ظاهر وان نظر شما را به خود جلب می‌کند، اسپیکرهای گوشی است که در بالا و پایین نمایشگر به وضوح دیده می‌شوند. به طور معمول بلندگو را سازندگان در بخش پشتی دستگاه جا سازی می‌کنند و یا اگر در جلو بگذارند، به صورت مونو است، اما اچ‌تی‌سی با اعتماد به نفس کامل اسپیکرها را در جلوی دیدگان کار گذاشته، امری که به شخصه می‌پسندم زیرا در هنگام تماشای یک فیلم و یا بازی کردن، کسی پشت گوشی را نگاه نمی‌کند که بخواهد صدا را از همان جا هم بشنود!
کلید یک‌پارچه صدا در سمت راست دیده می‌شود که ظاهر متفاوتی دارد و جنس خاص آن سبب می‌شود که پیدا کردنش ساده‌تر شود.

اگر به بالای گوشی نگاه کنید شاید در ابتدا نظرتان به بخشی جلب شود که بیش از هر چیزی به پورت اینفرارد شبیه است، اما با کمی کنکاش متوجه می‌شوید این ظاهر، باز برای متفاوت بودن است و چیزی جز کلید پاور دستگاه نیست! اما محل جای‌گیری این کلید با توجه به جنس بدنه گوشی چندان هوشمندانه نبوده است، حال چرا؟! وقتی شما یک گوشی با ابعاد اچ‌تی‌سی وان دارید که از یک بدنه آلومینیومی لغزنده ساخته شده، هر گونه بی دقتی در حفظ تعادل گوشی سبب می‌شود تا از دستان شما خارج شده و یک سقوط آزاد را تجربه کند! در واقع جای گیری کلید مهمی چون قفل نمایشگر که همیشه با آن سر و کار دارید، به نوعی پاشنه آشیل اچ‌تی‌سی وان نیز محسوب می‌شود زیرا به خوبی کمک می‌کند تا گوشی میل زیادی به افتادن را از خود نشان دهد.

در زیر نمایشگر، جایی که انتظار دیدن سه کلید را دارید، دوباره اچ‌تی‌سی دست به اقدامی متفاوت زده و با خونسردی کامل کلید مالتی تسکینگ را حذف کرده و برای آنکه جای خالی‌اش احساس نشود، لوگوی خود را در وسط دو کلید خانه و بازگشت آورده است!

بدنه پشتی کاملا یک پارچه است و به قدری طراحی شکیل و زیبایی دارد که نمی‌توان خرده‌ای بر این بخش گرفت. اما از آنجایی که ما آزار داریم، گشتیم تا بالاخره یک ایراد پیدا کردیم و آن عدم دسترسی به باتری و البته بدتر از آن، فقدان درگاه کارت حافظه جانبی بود. اچ‌تی‌سی برای آنکه تجربه تلخ آی‌فون ۴ را تکرار نکند، در طراحی بدنه آلومینیومی خیلی دقت کرده و در تمام نقاط از فلز استفاده نکرده تا مبادا آنتن دهی دچار مشکل شود.
در کل طراحی این گوشی به قدری استادانه است تا بخواهیم عنوان خوش چهره را برایش انتخاب کنیم؛ اما آیا هر چهره زیبایی، باطن توانمندی نیز دارد؟!

فول باشید!
اگر مقاله بررسی سونی اکسپریا زد را خوانده باشید، در آنجا نیز گفتم که وضوح تصویر فول اچ‌دی بیشتر از آنکه برای یک نمایشگر کوچک (در اینجا 4.7 اینچی) ضروری باشد، جنبه تبلیغاتی و یا زور آزمایی دارد و نمی‌توان آن‌قدرها تفاوت بین یک نمونه اچ‌دی با فول اچ‌دی در این ابعاد کوچک پیدا کنید (با این رقابتی که من می‌بینم، شاید به زودی اولتر اچ‌دی هم دیدیم!).
نمایشگر 4.7 اینچی اچ‌تی‌سی وان در هر اینچ خود شاهد حضور ۴۴۹ پیکسل است که می‌توان آن را یک رکورد نیز به حساب آورد. البته از آن مدل رکوردهایی که بر فرض اگر ۱۰۰ تا هم کم بشود، تغییر چندانی را احساس نخواهید کرد. سازنده تایوانی محصول محبوب خود را به فناوری Super LCD 3 مجهز کرده تا شاهد با کیفیت‌ترین تصاویر بر روی آن باشید. کنتراست در حد رویایی قرار دارد، وضوح عالی بوده و میزان سفیدی نیز در میان بهترین‌هاست. در واقع اچ‌تی‌سی با نمایشگرهای قبلی سری وان خود به خوبی ثابت کرده بود که در این بخش بسیار مهم، دارای تبحر بالایی است و حال چنین کیفیت خوبی که در سوپر فون جدید آن می‌بینیم، چیزی است که پیش از آن نیز می‌شد متصور بود. برای مشاهده بهتر کیفیت دستگاه، کیفیت چند تصویر آن را در کنار گوشی اکسپریا زد (با وضوح فول اچ‌دی) برایتان به مقایسه گذاشته‌ایم (تصویر سمت راست برای اچ‌تی‌سی وان است).

چهارِ سر بلند!
اچ‌تی‌سی در گوشی وان ایکس توجه زیادی به چیپست تگرا ۳ داشت و حتی در مدل وان ایکس پلاس با افزایش فرکانس کاری هسته‌ها، نشان داد که به آن همچنان علاقه‌مند است. اما ظهور هسته‌های پر قدرت کریت و در مقابل سستی در عرضه به موقع تگرا ۴ توسط انویدیا، خود دلیلی شد تا مدل وان را با یکی از جدیدترین چیپست‌های کوالکام ببینیم. مدلی که فقط دیدن مشخصات آن بر روی کاغذ، مو را بر تن هر کسی سیخ می‌کند (خیلی دیگه جو دادم‌ها!). در کنار چهار هسته Krait 300 که هر کدام با فرکانس کاری 1.7 گیگا هرتز کار می‌کنند، واحد گرافیکی Adreno 320 نیز کار گذاشته شده (درست مانند اکسپریا زد) و ۲ گیگابایت رم، همدم لحظات اچ‌تی‌سی وان در مواجهه با برنامه‌ها و بازی‌های سنگین خواهد بود.
برای آنکه بهتر بتوانیم توانایی وان را به چالش بکشیم، به سراغ آزمون‌های خود رفتیم تا ببینیم در میدان عمل این گوشی چند مرده حلاج است!

طبق عادت، نخستین آزمون بنچمارک پی بود که در بررسی سونی اکسپریا زد، این گوشی توانسته بود با ثبت عدد ۲۶۶ میلی ثانیه، مدال طلا را از آن خود کند. وقتی به سراغ وان آمدم، با چهره مغرور گوشی رو به رو شدم، پیش از آنکه به نتیجه کار بنگرم در دل خودم این غرور را نپسندیدم اما وقتی که چشمم به عدد درج شده بر روی نمایشگر افتاد، تازه فهمیدم چندان هم گوشی مغرور نبوده است! عدد باور نکردنی تنها ۱۴۸ میلی ثانیه نشان داد که اگر ما به سونی مدال طلا دادیم، به خاطر این رقم بایستی یک مدال پر از برلیان به وان بدهیم!

پس از این مرحله نوبت به Quadrant Advanced رسید تا کارایی گوشی در چهار آزمون گوناگون به سنجش گذاشته شود. نتایج زیر به خوبی گویای توانایی بالای این مدل در مواجهه با رقباست.

برای اینکه کارایی Adreno 320 را هم دقیق‌تر مورد ارزیابی قرار دهیم، از برنامه گرافیکی Nena Mark 2 استفاده کردیم و ثبت عدد 61 فریم بر ثانیه نشان داد که تا مدت‌ها از این بخش خیالتان راحت باشد.

در پایان کار از اسمارت بنچ جهت سنجیدن هم زمان کار واحد گرافیکی و پردازشی استفاده کردیم که نتیجه را در نمودار پایین می‌توانید مشاهده نمایید.

سنس با چاشنی ۵
اگر تاچ ویز را یکی از رابط‌های کاربری متفاوت بدانیم، سنس را نیز بایستی از همین رده به حساب آورد که اچ‌تی‌سی بدون توجه به علاقه‌های گوگل در چیدمان و ظاهر سیستم عامل خودش، به سلیقه آن را تغییر داده و اتفاقا این موارد به مذاق اکثر کاربران خوش آمده است، به نحوی که بسیاری سنس را بهترین پوسته طراحی شده تا به امروز می‌دانند. اچ‌تی‌سی نسخه ۵ از این اینترفیس جذاب را بر روی وان کار گذاشته که بیشتر از هر چیزی، تطابق پذیری بالای آن با سلیقه کاربر جلب نظر می‌کند.

یکی از نکات جالب در اینجا استفاده از BlinkFeed است که من را تا حد زیادی به یاد کاشی‌های زنده در ویندوز فون انداخت. این خانه‌های مستطیلی که ابعاد متفاوتی دارند، به شبکه‌های اجتماعی (که هیچ‌کدام برای ما باز نیستند!) و اخباری متفاوت از سایت‌های گوناگون متصل است که می‌توانید به دلخواه خود موضوع آن را انتخاب کرده و در جریان موضوعات روز قرار بگیرید.

در کل رابط کاربری نه مانند سامسونگ آن قدر پر زرق و برق و متفاوت است که بخواهید گیج شوید و نه به اندازه UI سونی ساده و بی روح که فرق چندانی با نسخه اولیه اندروید در آن احساس نکنید.

البته در این میان باید سلیقه کاربران را در نظر گرفت و به طور قطع همان مقدار که سنس می‌تواند برای برخی (چون من!) دوست داشتنی باشد، برای بعضی (بی سلیقه‌ها!) یک رابط کاربری بی روح و حتی زشت تلقی خواهد شد. همچنین عدم استفاده از کلید مالتی تسکینگ، یکی از ایراداتی است که وجودش را بر روی گوشی ترجیح می‌دادم (البته دو بار فشار بر روی کلید خانه، کار مالتی تسکینگ را نیز انجام خواهد داد).

مگاپیکسل به اندازه هسته‌ها!
دوربین را می‌توان در اچ‌تی‌سی وان متفاوت‌ترین بخش دانست، جایی که در ابتدا با شنیدن واژه جدیدی چون اولترا پیکسل به وجد خواهید آمد و سپس با دیدن عدد ۴ مگا پیکسل کاملا وا خواهید رفت! اما توصیه می‌کنم اصلا نا امید نباشید چون اچ‌تی‌سی برای دوربین خلاقیتی را به خرج داده که تا پیش از این مشاهده نکرده‌اید!

باور عمومی که در بین اکثر کاربران وجود دارد، این است که هر چه تعداد پیکسل‌ها بیشتر باشد، دوربین کیفیت بهتری خواهد داشت و به همین خاطر یک لنز ۱۲ مگاپیکسلی تا ۳ برابر بهتر از ۴ مگاپیکسلی خواهد بود. اما آیا واقعا این چنین است؟! اچ‌تی‌سی در مقابل این سوالات یک جواب دارد و می‌گوید: لنز دوربین‌های موبایل کوچک هستند و به همین خاطر هر چه تعداد پیکسل‌ها افزوده شود، به دلیل کمبود فضای کافی، اندازه آنان کوچک‌تر خواهد شد و همین امر سبب می‌گردد که علاوه بر کاهش کیفیت هر پیکسل، میزان نویز نیز در تصویر به دلیل عدم توانایی دریافت نور کافی توسط پیکسل‌ها و اندازه کوچک‌تر آن‌ها، بالا برود. حال در دوربین جدید وان، هر پیکسل تا ۳۰۰ درصد نور بیشتری را نسبت به پیکسل‌های یک دوربین موبایل ۱۳ مگاپیکسلی جذب خواهد کرد (به دلیل ابعاد بزرگ‌تر) که سبب بالاتر رفتن کیفیت عکس خواهد شد. در تصویر پایین ساختار سنسور اولترا پیکسل اچ‌تی‌سی وان را مشاهده می‌کنید.

در واقع اچ‌تی‌سی ادعا می‌کند که اندازه پیکسل‌ها در اینجا بزرگ‌تر شده و همین امر نه تنها نقیصه‌ای چون کم‌تر بودن تعداد آن‌ها را پوشش می‌دهد، بلکه در مجموع سبب بالاتر رفتن کیفیت عکس می‌شود.

البته این تنها مورد در برتری دوربین وان نیست. ImageChip 2 قابلیت‌هایی چون فوکوس خودکار متوالی، قابلیت ضبط تصاویر به صورت HDR و کاهش دهنده نویز را نیز دارد و حتی دوربین، لزرش گیر اپتیکال جهت جلوگیری از تار شدن تصاویر در اثر لرزش دست را نیز داراست.

فکر کردید تمام شد؟! خیر! یک نکته مهم دیگر میزان Aperture یا اندازه باز شدن لنز است که هر چه عدد کمتری باشد، نشان از گشودگی بیشتر لنز و در نتیجه ورود نور بهتر دارد. در اغلب لنزها این مقدار (که با F نشان داده می‌شود) برابر با 2.8 است. گلکسی اس ۳، F/2.6 و آی‌فون ۵، F/2.4 دارد. اما اچ‌تی‌سی وان دست همه را از پشت بسته و این میزان را به 2.0 رسانده تا به نوعی وایدترین لنز موجود را داشته باشد (نسبت به آی‌فون ۵، ۴۴ درصد نور بیشتری وارد آن می‌شود).
البته از آنجایی که می‌گویند مشک آن است که خود ببوید نه انکه عطار بگوید، با وان مشغول عکاسی در شرایط گوناگون شدیم که تصاویر زیر خود گویای همه چیز است.

عملکرد فوکوس در تشخیص اجسام نزدیک بسیار عالی و تحسین بر انگیز است!

این عکس در نور نسبتا کم گرفته شده اما به لطف پیکسل‌های بزرگ، تصویر بسیار روشن و خوب است!

در تصویر نویز زیادی وجود دارد اما عملکرد اولترا پیکسل همچنان عالی است چرا که نور، در اتاق بسیار کم بوده و به نوعی این تصویر در محیط نسبتا تاریک گرفته شده است!

در روز روشن کیفیت عکس‌ها مطلوب است اما به اندازه دوربین‌های با مگاپیکسل بالاتر جزئیات ندارید!

تعادل نوری به خوبی برقرار شده و میزان سفیدی نیز در حد مناسبی تنظیم شده است.

در تاریکی مطلق، فلاش محیط را چندان روشن نمی‌کند اما میزان نویز در سطح بسیار پایینی قرار دارد که این امر بخاطر پیکسل‌های بزرگ‌تر سنسور است. البته تصویر کمی هم به بنفشی می‌زند!

درباره دوربین فیلم‌برداری شرایط از عکاسی هم بهتر است زیرا در این بخش دیگر مشکلی از بابت تعداد پیکسل‌ها وجود ندارد و به همین خاطر از همان ابتدا می‌شود حدس زد که کارایی دوربین فیلم‌برداری عالی باشد. در کلیپ یک دقیقه‌ای که با وضوح فول اچ‌دی فیلم گرفتم، حجم کلیپ بالغ بر ۱۴۴ مگابایت شد، صدا به صورت استریو و با bitrate مناسب 192 کیلوبیت بر ثانیه ضبط می‌شد و البته برای عملکرد سریع و صحیح فوکوس، استفاده از فوکوس لمسی تاثیر مثبتی داشت (یعنی بهتره کلا از فوکوس لمسی استفاده کنید تا تصویر تار زیاد نبینید!). خوشبختانه در دو حالت فیلم و عکس قابلیت HDR فعال است، اما وقتی که به این صورت فیلم فول اچ‌دی بخواهید بگیرید، تعداد فریم از ۳۰ به ۲۸ کاهش پیدا می‌کند.

این صداست یا رویاست؟!
یکی از فاکتورهای مهم در دیدن یک کلیپ یا فیلم، صدای مناسب است. از آنجایی که اچ‌تی‌سی وان پیش از این ثابت کرد نمایشگری با کیفیت مطلوب دارد، پس انتظارم دیدن تصاویری درخشان بود. اما عملکرد اسپیکرها چگونه است؟ در پشت گوشی علامت beatsaudio حک شده است و در هنگام پخش نیز لوگوی آن نمایش داده می‌شود. اما این بار نخستی نیست که با این آرم‌ها برخورد داشتم و برای همین بدون توجه به چنین مواردی، یک کلیپ اچ‌دی را بر روی گوشی پخش کردم و صدا را نیز تا انتها زیاد کرده و منتظر اجرا شدم. باید اعتراف کنم در همان لحظات ابتدایی پخش، به قدری از شنیدن صدا و کیفیت بی‌نظیر آن به وجد آمدم، که دوست داشتم گوشی را در آغوش گرفته و بابت چنین توانایی بی‌نظیری روی ماهش را ببوسم! پس از آن چند فایل موسیقی را هم پخش کردم که بر این اعتقادم بیش از پیش دامن زد که اچ‌تی‌سی وان را بایستی در کیفیت پخش صدا، نامبر وان در میان تمام گوشی‌ها دانست. صدای باس بی‌نظیر، شفافیت بالا و عمق عالی تنها گوشه‌ای از توانایی‌های این دو باند استریو است.
البته گوشی به صورت پیش فرض فرمت‌های زیادی را پشتیبانی نمی‌کند و حتی برخی از سایت‌ها این را یک ضعف دانسته‌اند. اما به شخصه این ایراد را اصلا وارد نمی‌دانم، چرا که وقتی می‌شود به راحتی و صرف زمانی کوتاه، انواع و اقسام کدک‌ها به همراه پلیرهای خوبی همچون Mx Player را بر روی گوشی نصب کرد، چنین اشکالاتی را نمی‌توان منطقی دانست (فقط باید به اچ‌تی‌سی لقب تنبل را بدهیم که این عمل ساده را بر عهده خود کاربر گذاشته است!).

و قصه ما به سر رسید…
اچ‌تی‌سی وان را باید یک گوشی بسیار پر قدرت دانست که به مانند یک شوالیه با زره آهنی قوی و همچون یک چاپار پر سرعت است! داشتن این گوشی می‌تواند آرزوی بسیاری از افراد باشد اما وقتی به مساله مهمی همچون قیمت برخورد می‌کنیم، متوجه خواهیم شد که این اکثریت تبدیل به اقلیت خواهد شد.
وان را باید یک نامبر وان در میان گوشی‌های امروزی دانست، مدلی که به کمک چیپست قدرتمندش هر برنامه‌ای را حریف است، در تاریکی با اولترا پیکسل بهترین عکس‌ها را می‌گیرد و با اسپیکرهای توانمندش با کیفیت‌ترین صداها را بر روی نمایشگر درخشان خود پخش می‌کند.
شاید اگر قیمت این مدل حتی به اندازه وان ایکس بود، جیب بسیاری از افراد میزبان این شوالیه با ابهت می‌شد، اما فعلا چاره‌ای نیست تا آن را در گوشه‌ای از تاریکی نهاده و به امید روزهای خوش آینده انتظار کشید تا شاید روزی مهمان دستان شما شود.

خوب‌ها
 جنس بدنه خوب و طراحی دوست داشتنی
 عملکرد بی‌نظیر سخت‌افزاری
 نمایشگر فول اچ‌دی با کیفیت
 صدای رویایی
 کیفیت عالی دوربین در تاریکی
بدها
 قیمت بالا
 جایگاه بد کلید پاور

ابعاد: 137.4×68.2×9.3 میلی‌متر
وزن: 143 گرم
نمایشگر: 4.7 اینچ لمسی با وضوح تصویر 1920×1080 پیکسل
سیستم عامل: اندروید نسخه 4.1
پردازنده: Quad-core 1.7 GHz Krait
دوربین: ۴ مگاپیکسل با فلاش LED، فیلم‌برداری Full HD با سرعت 30 فریم بر ثانیه
شبکه بی‌سیم: Wi-Fi 802.11 b/g/n
باتری: 2300 میلی‌آمپر

منبع : ای تی رسان