وقتی زنگ مدرسه می خورد، بیش تر از هر چیز در این فکر هستی که وقتی به خانه رسیدی، چگونه به ترتیب به کارهایت برسی. با خودت قرار می گذاری که خیلی سریع استراحت مختصری بکنی و در سه ساعت کل درس ریاضی را یکبار دوره کنی. بعد نیم ساعتی استراحت کرده و تا پایان شب، هر چه سۆال اضافی ریاضی داری حل کنی. پیش خودت محاسبه کرده ای که اگر شام را هم در اطاق بخوری و شب کمی دیر تر بخوابی، می توانی برای امتحان فردا تمام نمونه سۆالات را حل کنی. در این صورت می توانی بهترین نمره را بیاوری. در همین فکرها هستی که خودت را مقابل درب خانه می بینی. تمام مسافت بین مدرسه تا خانه را در حال برنامه ریزی برای ساعت های امروزت بودی. در را باز می کنی.
مادرت با عجله سلام می کند و می گوید زود لباس هایت را عوض کن و به کمک من بیا!!! حتی فکرش هم عصبانیت می کند. نکند امشب مهمان داریم؟
